Zelf weten

De laatste weken heb ik regelmatig discussies met Vinz over de Mac. Hij wil er na school heen, want iedereen doet dat, iedereen mag dat. Ik ben een stomme, onredelijke moeder. Hij mag toch zelf wel weten wat hij met z’n geld doet? Hij heeft helemaal gelijk! Natuurlijk geven wij tips en adviezen als we zien dat hij, in onze ogen, iets onbenulligs wil kopen. Maar uiteindelijk ligt de keus bij hem zelf.

Nu hij naar het voortgezet onderwijs gaat, krijgt hij meer zakgeld. We storten elke maand een bedrag op zijn bankrekening, wat hij vrij kan besteden. Zijn pinpas heeft hij sinds die tijd in eigen beheer. In het begin was ik bang dat hij, met een supermarkt, fastfoodketens en een winkelcentrum vlak naast zijn school, regelmatig eten zou gaan kopen. Maar dat gebeurde niet. Hij had genoeg aan zijn keto-lunchtrommel.

Keto-lunch

Vragen over zijn lunch heeft hij niet tot nauwelijks gehad. Op het voortgezet onderwijs zijn ze er niet mee bezig wat de ander eet. Het speelt ook wel mee dat de sfeer van de school erg uitstraalt: jij bent jij en je mag jij zijn. Het open in gesprek blijven over verleidingen en groepsdruk levert ons gezin ook veel op. Alles is bespreekbaar. Ook al maak je een keer een verkeerde keuze, het hoort bij het ontdekken.

Beide jongens weten wat het met hun lijf doet als ze veel koolhydraten en suikers gaan eten en juist daardoor kiezen ze daar zelf bewust niet voor. Nu ik dit schrijf, kijk ik naar hem; onze lieve Vinz. Wat heeft ook hij een ander leven gekregen door anders te gaan eten. Met zijn bijna 13 jaar weet hij wat hij wil, hoe hij het wil en waarom hij het zo wil.

Langs de Mac

En toch is hij natuurlijk ook ‘gewoon’ een puber die regelmatig met zijn moeder in discussie gaat. Vanmorgen begon hij weer over de Mac en dat hij er na school heen wilde. Ik vind dat dan lastig, maar kan het tegenwoordig loslaten. Het zegt al zoveel dat hij het eerst vraagt. Natuurlijk wil hij dingen doen met zijn vrienden! We bespreken het wel, maar zonder de nadruk op eventuele eetkeuzes te leggen.

Hij mag daarin zijn eigen keuzes maken en dat weet hij. Hij weet wat hij daar kan eten, zoals een hamburger zonder broodje en eventueel een salade erbij. Maar zelfs als hij iets anders wil eten, dan is dat aan hem. Als hij ’s middags thuis komt, kan ik het toch niet laten om te vragen wat hij bij de Mac heeft gegeten. “Ik ben niet mee geweest met de anderen, ik had geen trek”, antwoordt hij nuchter. Ik vind het knap!

Bewuste keuze

Hij heeft zo’n duidelijk doel voor ogen en blijft daarin trouw aan zichzelf. Wat anderen denken en vinden is voor hem niet zo belangrijk. Natuurlijk raakt het hem soms, maar hij verandert daardoor niet van mening. Vinz weet wat verkeerd eten met hem en zijn lijf doet en dat is pure winst waardoor hij hele bewuste keuzes maakt. Hij blijft ook bij zijn keuzes: nee is nee en ja is ja bij hem.

Daarin is hij heel erg daadkrachtig maar ook standvastig. Ik kan daar alleen maar heel veel bewondering voor hebben. Soms wil ik van de daken schreeuwen hoe trots ik op Vinz en Senn ben.

HIEP HIEP, HOERA!

Op 1 maart 2023, een jaar geleden, werd Joep geboren. En nu vieren we zijn eerste verjaardag! Inmiddels is hij niet meer klein, maar een flinke kerel die graag de wereld verkent. Op gebied van eten is er veel veranderd… Van een melk drinkende baby is Joep inmiddels opgegroeid tot  een smikkelende dreumes!

Niet dat hij geen moedermelk meer drinkt… Joep drinkt natuurlijk nog melk, en geef hem eens ongelijk; een lekkere warme fles melk, liggend tussen mama en papa in. Dat is toch genieten! Maar het andere ‘vaste’ eten wordt steeds interessanter. Ook daarvan kan hij erg genieten!

Bijzondere smaak

Tijdens mijn zwangerschap at ik ook volledig keto. Veel zoetstoffen eet ik niet, eigenlijk vind ik het helemaal niet zo lekker én ik heb altijd zin om er meer van te eten als ik er eenmaal aan begonnen bent. Die zoetigheid smaakt toch naar meer, ook al is het geen echte suiker.

Of dit de reden is dat Joep ook zo’n bijzondere smaak heeft, weet ik niet. Wel weet ik dat zoetigheid hem helemaal niet interesseert. Een hapje slagroom (met zoetstof) vindt hij niks. En toen hij een keer per ongeluk een greep deed in een ‘echt’ taartje van een tante, schudde hij hard zijn hoofdje, keek erg vies en spuugde de taart uit.

Verjaardagstaart

De vraag was dus:  wat gaan we doen met zijn verjaardag? Zijn verjaardagstaart was een uitdaging… We wilden Joep heel graag een soort taartje geven die hij ook lekker vindt. Zonder zoetstof dus, het liefst een beetje zuur, want dat is zijn favoriete smaak. Net als zout, maar dat lijkt me voor een taart niks.

Ik besluit maar wat uit te gaan proberen. Pannenkoeken, die vindt hij lekker, dus de pannenkoeken uit de startgids worden de basis. Net als bij de feesttaart in de lentespecial en de pannenkoekentaart in startgids deel 3. Alleen nu de lagen bestreken met een mengsel met roomkaas en citroen? Of met bessen? Ik laat Joep van beide maar even een hapje laten proeven, voor hij straks ook deze taart uit wil spugen.

Citroencrème en bessenversiering

Uiteindelijk wordt het een pannenkoekentaart met crème van mascarpone met citroensap en citroenrasp, versierd met plakjes aardbei, wat frambozen en blauwe bessen. Allemaal dingen die Joep lekker vindt.

De échte verjaardagstaart redde de foto niet, we waren te enthousiast. Maar Joep vond het fantastisch! De foto waar Joep vakkundig de taart vernield, is er wel. Maar omdat ik de lezers van dit blog de prachtige taart zo graag willen laten zien (en omdat hij erg lekker was en Joep hem graag nog een keer eet), heb ik de taart een paar weken na zijn verjaardag, nog een keer gemaakt. Nogmaals: HIEP HIEP HOERA!

Keuzestress

Zodra het nieuwe boek van Matty (startgids deel 3) in de brievenbus valt is het een ‘gevecht’ wie hem als eerste mag. Vinz en Senn kunnen niet wachten om de recepten te bekijken en ze willen allebei eerst. Uiteindelijk besluiten ze om het nieuwe boek samen door te bladeren. De ene “Ooh die wil ik proberen!”, “Die lijkt mij lekker!” en “Nee, die dan!” vliegen om mijn oren. Vrijwel alles willen ze uitproberen.

Hun enthousiasme werkt aanstekelijk. Ik krijg er meteen zin om van alles te gaan maken, leuk ook om een weer eens wat nieuws te gaan koken. Ik geef beide heren de opdracht om een recept te kiezen wat ze aankomende week willen uitproberen en ook Dave en ik kiezen een gerecht uit. Dat is nog geen gemakkelijke opgave, want er staat zoveel lekkers in.

Gevulde pannenkoeken

Vinz is als eerste met zijn keus, vol overtuiging roept hij dat hij de pannenkoek met Indisch gehakt en pindasaus wil uitproberen, dat ziet er zo lekker uit! Ik moet even slikken; wij hebben nog nooit gevulde pannenkoeken gegeten, ik sloeg die recepten altijd over. In mijn hoofd is dit namelijk geen combi. Ik probeer Vinz op andere gedachten te brengen. “Kijk Vinz, dit ziet er ook lekker uit,” zeg ik, wijzend op de Fu Yong Hai.

“Dan kies jij die toch mam?”, reageert Vinz. Oei, jammer, mijn plan mislukt. Dan zal ik moeten accepteren dat we deze week écht gevulde pannenkoek gaan eten. Tot mijn schrik kiest Senn voor de gehaktrollen ovenschotel, dat zijn dus ook gevulde pannenkoeken! “Mam zullen we het woensdagmiddag maken? Dan kan ik helpen” vraagt Senn. Dat lijkt me heel gezellig, dus die afspraak staat.

Rijsttafel

Als Dave thuiskomt van zijn werk snelt Senn naar hem toe met het nieuwe boek in zijn hand, nog voor hij goed en wel binnen is. “Papa papa, jij mag ook een recept kiezen”. Hij laat zijn vader enthousiast zien wat voor lekkers er allemaal in de nieuwste startgids staat. Dave wordt net als ik helemaal blij van de rijsttafelgerechten die erin staan. Chinees, we hebben er altijd al van gehouden.

We aten het vroeger regelmatig, maar nu zijn we al jaren niet meer bij de chinees geweest. Dave stelt voor om de aankomende weken alle rijsttafel recepten uit te proberen. Hij wil beginnen met de kip ketjap met bloemkoolrijst. Zelf besluit ik om deze week voor de Fu Yong Hai te gaan. Ondanks dat ik dit van de chinees nooit lekker heb gevonden ben ik er nieuwsgierig naar, het ziet er heerlijk uit in het boek.

Nummer één lunch

We kijken er alle vier naar uit en kunnen haast niet wachten tot het maandag is en we de pannenkoek met Indisch gehakt en pindasaus eten die Vinz heeft uitgezocht. Vinz en Senn zijn op het moment zulke goede eters dat ik twijfel of ze wel genoeg aan 1 pannenkoek hebben, ik maak er voor de zekerheid wat meer. Als we eenmaal aan tafel zitten, houdt Vinz nauwlettend in de gaten wat we van zijn keuze vinden.

“Oooh, dit is zo lekker”, slaakt Vinz zelf als eerste uit. En we vinden het allemaal heerlijk! De atjar maakt het gerecht helemaal af. Ook ik geniet, ik ben in één keer overtuigd en heb meteen zin om vaker pannenkoeken met vulling te proberen! Het blijkt dat 1 pannenkoek voor elk van de jongens meer dan voldoende is. We hebben pannenkoeken over, maar dat is geen probleem, het lijkt me koud ook heel lekker.

De jongens krijgen de rest mee naar school. Ik bestrijk de pannenkoeken eerst met de satésaus, schep het gehakt erop, verdeel de atjar erover en rol de pannenkoeken op als een wrap. “Mam maak je de volgende keer ook extra, zodat we het dan weer mee kunnen nemen naar school?”, roept Vinz als hij thuiskomt. Het is meteen een regelrechte hit! Dit is voor nu zonder enige twijfel zijn nummer één lunch. 

Zelf gemaakt

Voor woensdag staat de gehaktrollen ovenschotel op het menu, die ik samen met Senn ga maken. Het lukt hem steeds beter om zelf pannenkoeken te maken en daar hebben we er nu wel een aantal van nodig. Senn bakt de pannenkoeken en ik begin vast met het gehaktmengsel. Als de ovenschotel klaar is zet Senn hem samen met mij vol trots op tafel.

“En en en, hoe vinden jullie het?” vraagt hij ongeduldig. Vinz vindt het verrukkelijk, Dave laat weten dat hij het erg lekker vindt en ook ik vind het heerlijk. Maar Senn smult het hardste van ons allemaal. “Eten wat ik zelf maak, smaakt altijd zó goed!”, roept hij tussendoor. Senn verklaart de ovenschotel meteen tot zijn favoriet op dit moment. “Mam, binnenkort ga ik het helemaal alleen maken!”, kondigt hij aan.

Zoetzure saus

De volgende dag is het tijd voor ‘mijn’ Fu yong hai. Ik ben echt heel erg nieuwsgierig naar dit gerecht. Tijdens het koken blijf ik maar ‘proeven’ van de saus, zo lekker vind ik het. Als ik bezig ben met de omelet hoop ik dat ik het heel kan laten en in een keer om kan keren, het is onbegonnen werk, dit had ik niet eens moeten willen. Er staat ook niet voor niks in het recept: ‘schep af en toe wat stukken omelet om’.

Het is zo’n perfect lekkere combinatie. Ik ben onder de indruk.  Ik zie Vinz en Senn ook smullen. “Ik vind tot nu toe alle gerechten echt super super super lekker mam.”, zegt Senn. We komen tot de conclusie dat we dit allemaal vinden en dan is onze testweek nog niet eens afgelopen!

Kip ketjap

Zondag is Dave zijn kip ketjap aan de beurt. Ik heb eerder zelf wel eens geprobeerd keto kip ketjap te maken, maar dat was het dan toch niet helemaal qua smaak. Ik ben daarom superblij met de kip ketjap van Matty in het nieuwe boek, want dit recept is echt heerlijk! Dave is er ook van onder de indruk. Nog een blijvertje dus die absoluut vaker terug zal komen bij ons op tafel. 

Allemaal zijn we blij verrast en we voelen ons op een bepaalde manier ook wat verwend door al die nieuwe heerlijke recepten. We spreken met elkaar af dat we de komende tijd elke week twee gerechten uit het nieuwe boek kiezen. Totdat we élk recept hebben uitgeprobeerd. Ik kijk ernaar uit en geniet er ook enorm van om dit samen met Vinz en Senn samen te gaan doen en om ze te zien genieten. 

Naar de markt

Op zaterdag gaan we vaak met z’n drieën naar de markt. Een gezellig uitje en we kunnen direct wat weekboodschappen doen. De visboer en groentekramen, een mooie bos bloemen voor in huis… Maar ook de kaasboer is vaste prik tijdens het bezoek aan de markt.

Sowieso voor een stuk ‘gewone’ kaas, en soms nog wat speciale kaasjes. Schimmelkaas vind ik bijvoorbeeld heerlijk in een ‘bakje vol’ en de prei met gehakt en Franse kaas ovenschotel uit de OVENSPECIAL is één van onze favorieten.

Ik wil kaas!

Sinds een paar weken eet Joep ook af en toe een stukje kaas. We hadden de eerste keer dat we hem een brokje kaas gaven, niet verwacht dat hij het met zoveel smaak zou opeten. Het was ook nog eens oude kaas, dus meteen flink pittig. Maar hij smikkelde er van, en wilde nóg een stukje, en nóg een stukje, en nóg een stukje.

Toen zijn vader en ik een paar dagen later bij de kaasboer op de markt een plakje kaas kregen om te proeven, had Joep dat direct in de gaten. Er kwam gemopper uit de kinderwagen en een grote pruillip verraadde zijn ontevredenheid. Toen Joep ook een stukje kreeg, ruilde hij de pruillip snel in voor een grote grijns. Hij vindt het echt vetlekker!

Vet smakelijk

Over vet gesproken… Het valt ons op dat Joep dol is op vetrijker eten. Ligt er vlees en groente op zijn bord? Dan kiest hij altijd het vlees als eerst. Volvette Griekse yoghurt? Hij likt nog net het bakje niet uit. En olijven? Het liefst een pot vol! Een ei? Vooral het eigeel alsjeblieft. Joep eet wel groenten en roodfruit, maar als hij de keuze heeft, kiest hij bijna altijd voor eiwitrijke en vetrijke voeding als eerst.

De andere dingen op zijn bord lijken voor hem eerder bijgerechten. Zo hoort dat eigenlijk ook als je gezond koolhydraatarm/keto eet. Eiwitten zijn je bouwstoffen, vetten zijn je brandstof. En in dierlijke producten zit vrijwel alles wat je nodig hebt. De rest is voor ‘erbij’; om de maaltijd wat leuker te maken, wat spannender, wat meer ‘dimensie’ te geven.

Puur gezond eten

Joep laat dat ons weer duidelijk zien: hij weet precies wat hij nodig heeft om zijn lijf te voeden en gezond te blijven. Dat die ‘bijgerechten’ zo belangrijk zijn dat is wat we hebben ‘geleerd’ hebben. Geleerd vanuit de boeken en instanties, niet vanuit ons gevoel of vanuit ons lijf. Dat zien we aan Joep en wij gaan dat niet veranderen.

Wij leren Joep: luister maar naar je lijf! Eet maar lekker je eieren met een plak kaas, of je stukje vlees gebakken in roomboter: niks is zo gezond en voedzaam als dat! En dat zou natuurlijk iedereen moeten doen!

Smak smak smak

Dat is het geluid dat wij vaak horen als Joep in zijn Tripp Trapp gezet wordt. Dit is de plek waar hij altijd zijn eten (afgezien van melk) krijgt. Hij herkent de plek als de plek waar hij gaat eten. En blijkbaar vindt hij eten leuk! Joep gaat steeds meer zijn melkvoedingen ‘inruilen’ voor vast eten. Nog steeds drinkt hij met zijn elf maanden meer melk dan zou ‘mogen’; hij zou meer vast voedsel moeten eten.

Maar van ons moet hij niks. We begonnen wel steeds vaker te merken dat hij de normale hoeveelheden moedermelk die we altijd in de fles deden niet meer opdronk. Hij raakte na zo’n driekwart fles afgeleid, duwde de fles weg, spuugde hem uit… En soms als we denken dat hij honger heeft? Dan weigert hij resoluut uit de fles te drinken.

Minder melk?

Ook op de opvang krijgen ze er inmiddels vaak niet meer dan 250 milliliter moedermelk in, terwijl hij normaal op zo’n dag al ruim 600 milliliter gedronken zou hebben. Hij besloot zelf om de melkvoedingen kleiner te maken, en minder vaak om melk te vragen. Het was een beetje een ontdekkingsreis… Wel of geen fles geven? Fles geweigerd? Over een kwartiertje dan nog een keer?

Hoeveel heeft hij vandaag eigenlijk gedronken? Waarom zit er zes uur tussen zijn melkvoedingen? Waarom heeft hij een typisch ‘hongerhuiltje’, maar wil hij niet drinken? Steeds vaker merkten we dat hij wel geïnteresseerd was in vaste voeding en niet in melk.

Vanmorgen nog: standvastig draaide hij zijn hoofd weg toen ik hem de fles wilde geven… Geen honger dan? Hij kroop direct naar zijn Tripp Trapp, ging erbij staan en ‘gilde’ een beetje. Ah… Oké.

Joep weet zelf wat hij wil!

Ik maakte snel een bakje Griekse yoghurt (natuurlijk 10% vet) voor hem. Met uitzicht op de keuken zat hij in zijn stoel te springen. Dat was een goed idee dus. Zonder problemen hapte hij het hele bakje, zo’n honderd gram, achter elkaar weg. Een aardbei als dessert en even later was het een vrolijk jongetje dat met volle buik weer zijn dutje ging doen.

En wij? Wij zijn bevestigd in wat we eigenlijk al wisten: een baby weet zelf wanneer hij meer hapjes wil gaan eten. Je hóeft niet gedwongen minder melk te gaan geven, in de hoop dat je baby meer vast voedsel gaat eten. Je baby kan dat heel goed zelf bepalen, en voor iedere baby ligt dat tempo anders. Maak je geen zorgen: uiteindelijk gaan ze allemaal eten.

Zere armen 

Steeds vaker gebeurt het, spierpijn in mijn armen… De eerste paar keren vroeg ik me af wat ik gedaan had, waarom had ik soms zoveel spierpijn? En vooral de dagen dat Joeps papa vaker weg was. Toen opeens viel het kwartje: mijn baby is geen kleine baby meer. Hij is groter, zwaarder en veel sterker.

Hem tillen voelt soms als een sessie krachttraining in de sportschool. En ik ben niet de enige die dat zegt. Ook Joeps vader hoor ik steeds vaker zeggen: even doorlopen, ik kan hem niet zo lang tillen, dat is echt te zwaar.

Meer eten 

Ook andere moeders en mensen om ons heen zien dat Joep erg hard groeit. Hij is erg lang (wij zijn ook lang) en beresterk. Optrekken, langs tafels lopen, dingen omduwen, optillen, weggooien… Niks is hem te veel! ‘Hij zal wel goed eten!’ is iets wat we regelmatig te horen krijgen. Als ik dan vertel dat Joep eigenlijk nog niet zoveel vast voedsel eet, zijn ze helemaal verbaasd. Hij is inmiddels bijna tien maanden en zou al veel meer vast voedsel moeten eten. Daar worden ze groot en sterk van.

Zo vertelde een andere mama mij dat ze haar zoontje minder melk moest gaan geven op advies van het consultatiebureau. Zijn groeilijn (gewicht) boog namelijk te sterk af. Minder melk, zodat hij wel móest eten. Dat was het advies. Een afbuigende groeilijn is iets waar je als ouder misschien wel het meest bang voor wordt gemaakt…

Onzeker

Zelf begon ik ook even te twijfelen. Gaf ik Joep echt te weinig vast voedsel te eten? Hij was al een tijdje niet gewogen en gemeten. Wij slaan wel eens consultatiebureau-afspraken over, omdat we erop vertrouwen dat Joep goed groeit en ontwikkelt. Moesten we hem dan toch even wegen? Omdat we graag zeker wilden weten dat Joep goed groeide, hebben we hem toch gewogen en gemeten.

En wat bleek? Hij groeit pérfect! Prima volgens zijn eigen lijntje. Het boog iets af, maar minimaal. En ook verklaarbaar: Joep doet ineens zoveel meer, hij is bezig met leren staan en lopen langs de tafel. Dat kost natuurlijk bakken energie!

Vertrouwen 

Uiteraard kunnen er soms medische dingen zijn, waardoor je kindje minder goed groeit, maar in de meeste gevallen mag je echt vertrouwen dat je kindje weet hoeveel hij ‘moet’ eten. Hij staat beter in contact met zijn lijfje dan wij, hij weet precies hoeveel hij nodig heeft. Wij zijn ook weer terug dat vertrouwen in gegaan, en gaan weer uit van onze ogen en ons gevoel. Het gaat goed met Joep en hij groeit als kool! 

Alles loopt in de soep

Het is woensdag en zo’n typische dag waarop alles wat mis kan gaan ook misgaat. Ik laat het een na het andere uit mijn handen vallen, een afspraak start twintig minuten te laat, waardoor een volgende afspraak niet door kan gaan. En als ik na mijn trouble-ochtend denk even te kunnen ontspannen tijdens een wandeling met Charlie, springt hij in een smerige sloot.

Charlie is zich van geen kwaad bewust en heeft ervan genoten. Tevreden en kwispelend loopt hij mee naar huis. Hij ziet er niet alleen vies uit, maar stinkt ook enorm. Ik voel me gestrest, hij moet gewassen worden. Maar waar haal ik die extra tijd vandaan? Senn komt bijna thuis uit school, ik had de lunch al in de oven willen hebben.

Samen lunchen

Op woensdagmiddag is Senn altijd vrij, een gezellig moment van de week omdat wij tweetjes dan samen lunchen. Het is erin geslopen dat we dan iets warms eten; pannenkoeken, omelet, uitsmijter of een pizza ei. Voor vandaag staat Italiaans ei met worst uit de kerstspecial in mijn weekplanning. We vinden dit echt heerlijk. Maar nu heb ik dus geen tijd om het te maken.

Eenmaal thuis laat ik Charlie in de tuin en plof ik zelf eerst neer met een kop thee. Ik zucht een paar keer diep en besluit dat ik eerst Charlie ga wassen en daarna voor Senn en mij een makkelijke lunch maak. Als ik Charlie aan het wassen ben en Senn thuiskomt moet hij direct lachen; “Is hij weer in de sloot gesprongen?” Senn ziet mijn gestreste blik en zegt lief: “Mam, je weet toch dat ik geboren ben om jou relaxt te maken?”

Relaxt

Ik glimlach, ook al kost het moeite. Mijn lieve Senn, die altijd alle tijd voor alles neemt, die geen gejaagd of gestrest gevoel kent, die zich niks aantrekt van tijdsdruk of een overvolle agenda. Die gewoon op zijn gemak zijn ding blijft doen.  Senn pakt wat te drinken en vraagt: “Is het eten al klaar?” Als ik nee zeg en uitleg waarom, zegt hij direct: “Dan maak ik een lunch, mag dat?”

Toen ik startte met TheNewFood leerde ik zelf eigenlijk pas écht koken. Vinz en Senn leren het gelukkig nu al. Regelmatig koken we samen of kiezen ze een recept uit de boekjes die ze helemaal alleen maken. Ik ‘bemoei’ me er in principe niet mee. Iets wat ik in het begin erg lastig vond, maar het gaat me steeds beter af. Het lukt me nu zelfs om te genieten van het feit dat ik niet hoef te koken.

Scrambled eggs

Senn duikt de koelkast in. Hij kijkt in de groente bak en vraagt of hij ‘halve’ groentes mag gebruiken. Er ligt nog een halve broccoli, courgette en een half bakje champignons. “Leef je uit Senn, je mag gebruiken wat je wil”, roep ik, terwijl ik nog steeds bezig ben met Charlie wassen, wat een heel karwei is. Als ik hem eindelijk schoon heb en aan het afdrogen ben, roept Senn dat onze lunch klaar is.

Trots vertelt hij dat hij scrambled eggs heeft gemaakt met broccoli, courgette, champignons, lente-ui, spekjes, knoflook en paprikapoeder. Hij serveert het op een bedje van sla met wat tomatenketchup erover om het af te maken. Het ziet er heerlijk uit en zelfs de keuken heeft hij netjes achter gelaten. Ik krijg er tranen van in mijn ogen, wat ben ik trots op hem!

Restjesdag

Daar staat hij dan, mijn tienjarige grootste vriend met zijn zelfgemaakte overheerlijke keto-lunch! Ik overlaad hem met complimenten en maak snel een paar foto’s van onze lunch. Senn glundert. Wat had ik achteraf graag gewild dat ik zijn koppie had vastgelegd op de foto! Als we samen zitten te smullen merkt Senn op: “Eigenlijk heb ik nu een beetje hetzelfde gekookt met de restjes zoals jij vaak doet, hè mam!”

Hij heeft gelijk; ik maak nu regelmatig ‘ei met restjes’ maaltijd om de koelkast op te ruimen, of ik maak er quiches van voor de lunch. Daardoor gooien we nooit meer eten weg, wat voor we keto aten wel anders ging, moet ik eerlijk bekennen. Ik kon toen eigenlijk helemaal niet koken, ik wist niet zo goed iets te verzinnen met restjes. Gelukkig weet Senn al op zijn tiende hoe je moet koken en dan nog gezond ook!

Lege zakken chips

“Ik vind het niet meer normaal hoeveel mijn kind eet, alles verdwijnt uit de kasten!”, klaagt een van de vriendinnen waar ik een kopje thee mee drink. Het gesprek gaat over onze puberkinderen. De andere vriendin reageert met: “Bij ons ook. Niets is veilig en de noedels zijn niet aan te slepen! Op de slaapkamers vind ik ook allerlei verpakkingen van chips, snoep en lege blikjes fris.” Ik hoor het met verbazing aan.

Ze merken dat ik stil blijf. “Heeft Vinz dat dan niet?” Als ik vertel dat ik er niets van herken bij Vinz reageren ze beiden vol ongeloof. “Dat kan niet”, zeggen ze, “pubers zijn uitgehongerd.” En: “Pubers hóren de kasten leeg te eten”, “pubers hebben een hongergevoel dat niet te stillen is!” Ze zijn ervan overtuigd dat het erbij hoort en dat pubers het ook nodig hebben om zoveel en zo vaak te eten en van alles te snacken.

Honger?

Voorzichtig vraag ik of ze thuis dan geen ‘regels’ hebben omtrent het eten? Beiden kijken me raar aan. Regels klinkt ook streng en zo bedoel ik dat niet leg ik uit. Ik bedoel meer afspraken over het omgaan met eten. Ook bij ons thuis mogen de jongens eten als ze honger hebben. Er liggen altijd gezonde keto-tussendoortjes die ze kunnen pakken. Maar ze moeten wel eerst nagaan of ze ook écht honger hebben.

Vinz en Senn weten dat het goed is om het zoveel mogelijk bij drie maaltijden per dag te houden en jezelf niet de hele dag te gaan zitten vullen en volproppen. Dat is niet alleen ongezond, maar daardoor wil je juist steeds meer eten en krijg je steeds meer eetonrust. Ze voelen dit zelf ook haarfijn aan, net als ik. Ik vind het mooi om te zien dat de keto leefstijl bij Vinz en Senn exact hetzelfde doet als bij mij.

Ongeloof

De vriendinnen kijken mij vol ongeloof aan. Hun kinderen ‘moeten’ twee stuks fruit per dag, maar verder zijn er geen regels. Ik realiseer me dat dat bij ons vóór keto ook zo ging. Ik vertel dat ze nu veel bewuster met eten omgaan. Ik bots tegen een muur op, de dames begrijpen het niet en vinden het vooral zielig voor de jongens. Ik blijf vertellen en ergens hoop ik dat ik toch een klein zaadje bij beide vriendinnen plant.

Als de dames zijn vertrokken, merk ik dat het me wel bezighoudt. Nu Vinz aan het puberen is, eet hij wel meer. Een steviger ontbijt en ook bij het avondeten schept hij vaak een tweede keer op. Niks mis mee, hij is in de groei en maakt veel fiets kilometers op een dag. Maar uit school wil hij meestal alleen wat drinken. Het komt echt maar zelden voor dat hij iets te eten pakt. Toch blijft het knagen…

Tekort

Doe ik mijn kinderen echt niet tekort? En dan vooral Vinz, die enorm aan het puberen is? Loopt hij de hele dag rond met honger of eet hij stiekem? Ik besluit het hem te vragen tijdens het avondeten. Hij reageert als een echte puber; hij heeft geen zin in vragen. “Mam, ik heb geen honger, maak je geen zorgen,” antwoordt Vinz. “Dat is fijn, Vinz, als het wel zo is zeggen, hè?”

“Ja maar mam, ik heb het geluk dat jij mijn lunchtrommel vult, daardoor eet ik goed. Als je dat zo blijft doen heb ik vast nooit honger.” Ik geloof hem en ben tevreden met het antwoord. Ik geef aan dat ik met liefde en plezier zijn lunchtrommel blijf vullen met een lekkere gezonde keto-lunch. Dan wil Senn zich ook even laten horen: “En mijn lunchtrommel ook, mam? Mogen we dan morgen pannenkoeken mee?”

Wil jij jezelf weer slanker en gezonder eten? Haak dan aan bij onze challenge!

WE STARTEN OP 25 MAART EEN CHALLENGE VOOR STARTERS EN HERSTARTERS

Maandag 25 MAART starten we een nieuwe STARTGIDSEN challenge. Voor wie?
1 Voor starters, dus iedereen voor wie deze aanpak nieuw is!
2 Voor iedereen die deze aanpak al langer volgt, of heeft gevolgd, maar is ’teruggevallen’, herstarters dus!

Bij deze challenge starten we met de weekmenu’s uit STARTGIDS 1. Je begint dus (weer) even helemaal bij het begin, zodat je lijf (weer) kan wennen aan deze aanpak en je niet te hard van stapel loopt. Je gaat je lijf eerst (weer) trainen om een supervetverbrander te worden.

OVER TWAALF WEKEN BEN JIJ EEN ANDER MENS!

We gaan daarna samen door met STARTGIDS deel 2 en maken dan al een begin met deelvasten. Vervolgens gaan we samen verder met STARTGIDS deel 3. We zijn dus 12 weken ‘onderweg’. Na die 12 weken zie je er totaal anders uit en dat niet alleen ook voel je je gegarandeerd een compleet ander mens.

Ook mensen die deze aanpak al kennen, maar op dit moment niet heel strikt keto eten, doen er verstandig aan om maandag mee te doen met de STARTGIDS 1 challenge. Als herstarter.

WAT HOUDT DE CHALLENGE IN?

De challenge organiseren we in onze besloten Facebookgroep (meer info verderop in dit bericht). Samen volgen we de aanpak van TheNewFood met de effectieve weekmenu’s uit de STARTGIDSEN. De challenge wordt ondersteund door professionals van het team van TheNewFood! Hoe gaaf is dat! Zelf ben ik er ook elke dag bij met dagelijks tips, motivatie en inspiratie.

Als deelnemer kun je elke dag reageren, ervaringen delen, laten weten hoe het gaat of je vragen stellen. Maar ‘in stilte meedoen’ kan ook natuurlijk en werkt ook. Samen is het gewoon makkelijker en leuker!

HONDERDEN DEELNEMERS

Met alle deelnemers starten we maandag met de weekmenu’s uit STARTGIDS 1 en daarna gaan we meteen door met STARTGIDS 2 EN 3. Samen deze aanpak volgen werkt echt! De resultaten zijn geweldig en moeilijk is het niet.

HOE KUN JE MEEDOEN MET DEZE SPECIALE STARTERSCHALLENGE ?

We organiseren deze challenge in onze besloten Facebookgroep. We starten daar maandag met dag één van de weekmenu’s de STARTGIDS.
Deelname is gratis, je hebt wel de STARTGIDSEN nodig! Heb je de boeken nog niet in huis bestel ze dan snel! (STARTGIDS 3 is is pas leverbaar vanaf 20 januari)

IS DEZE AANPAK NIEUW VOOR JE?

Bestel vandaag nog je boek(en), dan heb je deze (hopelijk) zaterdag in huis. Bestel eventueel de PDF (met korting) erbij, die ontvang je direct via je mail. Dan weet je zeker dat je maandag mee kunt doen! Met de PDF heb je bovendien altijd de boeken bij de hand, ook onderweg of in de supermarkt.

HIER KUN JE BESTELLEN
STARTGIDS DEEL 1, 2 & 3

LATER AANHAKEN?

Je kunt nog tot 2 APRIL aanhaken. Je start dan gewoon met de dag waar de groep op dag moment is. Meld je dan ook zo snel mogelijk aan bij de besloten groep! In de groep zelf lees je wat je verder moet doen…

Wij hebben er weer zin in!
Matty en het team TNF

Joep wil meedoen

Een paar weken geleden gaven ze bij de opvang aan dat Joep tijdens de eetmomenten van de andere kindjes wat jaloers lijkt te zijn. Hij wordt boos dat hij wel aan tafel zit en niks te eten krijgt. Dus kwam de vraag: kunnen we hem bij de eetmomenten betrekken? Natuurlijk leek ons dat een goed idee, maar al gauw bleek dat wat wij aan Joep geven, eigenlijk niet wordt aangeboden op de opvang.

Het meeste eten bestaat vooral uit koolhydraten, dus uit voeding die Joep niet eet. Joep krijgt vanaf zijn geboorte al puur en echt keto eten. Thuis is dat natuurlijk eenvoudig, want wij eten ook gezond koolhydraatarm/keto, dus Joep eet mee. Maar bij de opvang, waar Joep drie keer per week is, zijn ze niet bekend met een gezonde koolhydraatarme/keto aanpak.

Thuis en op de kinderopvang

Daar bestaat het dagprogramma uit een fruithapje in de pauze, lunchen met boterhammen, een yoghurtmomentje en in de namiddag een warm tussendoortje met gestoomde groenten. Vrijwel allemaal niet geschikt voor Joep. Tot voor kort was dat geen probleem, want Joep was tevreden met de borstvoeding die hij van thuis meekreeg.

De lunch voor Joep bestaat normaal uit voedsel als een kwart avocado, een gekookt eitje of wat rauwkost. Of de eimuffins uit de ontbijt&lunchspecial of mozzarella-pannenkoeken volgens het recept in de startgids. Allemaal hapjes die er bij Joep wel in gaan, maar niet worden aangeboden op de opvang.

Anders dan anderen

We realiseerden ons voor het eerst dat het nogal wat inhoudt dat Joep ‘anders’ eet. Joep is pas tien maanden, voor Joep zelf maakt dat nog niet zoveel uit. Het zijn voor ons ook nog geen ‘zorgen’ van nu. Maar hij komt natuurlijk op een leeftijd dat hij zich wel bewust zal zijn van dat hij anders eet. En dat hij misschien nieuwsgierig is naar wat andere kindjes eten.

Misschien vindt hij het zelfs niet leuk, al verwacht ik dat niet. Ik denk dat wanneer je je kindje op het eigen niveau blijft uitleggen waarom wij ervoor kiezen om zo eten en je ook allerlei (heerlijke) alternatieven geeft, dat het absoluut goed moet komen. Kijk maar naar de (puber)zonen van Nancy. Iedere week lees ik de blogs van Nancy en zie ik hoe fantastisch zij het doen. Zij willen zelfs niet anders meer eten!

Een bakje vol

Bij de opvang vinden ze het prima en een goede oplossing als we Joep zelf eten meegeven. De gestoomde groentes kan hij wel met de groep mee-eten. Het blijkt dat er meer ouders zijn die het zo doen, vanwege specifieke eetwensen, diëten of allergieën van hun kindjes. Zo kunnen alle kindjes tijdens het eetmoment mee-eten, maar dan wel het eten dat zij gewend zijn!

We geven Joep dus al een paar weken zijn eigen baby-bakje vol mee met van alles wat hij lekker vindt. Poffertjes, olijfjes, een eitje, yoghurt… Joep is dolgelukkig met zijn bakje vol en hij smikkelt nu heerlijk met de eetmomenten mee!